زادگاه رودکی انگار از هزار سال پیش تا کنون،رشدی نداشته و همان طور کوچک و بکر مانده است و عجب سکوتی داشت این منطقه کوچک.یک بن‏بست تمام عیار که تنها یک راه به دنیای متمدن داشت ولی روح بلند یکی از همین روستازادگان،اهالی دنیای متمدن را بارها و بارها به سوی خویش خوانده و می‏ خواند.

متولی آرامگاه می‏گفت،مقبره رودکی درزمان شوروی خیلی محقربود.پس ازاستقلال تاجیکستان ،از طرف دولت ایران مقبره‏ای نسبتاً باشکوه برایش ساختند و چند سالی هم برقرار بود تا این که دولت تاجیکستان آن را ویران کرد و از نو مقبره فعلی را بنا نهاد.

در کنار آرامگاه،ساختمان کوچکی به نام «آثارخانه» ساخته‏ اند و چنان که از نامش پیداست، برخی آثار شاعران شعر پارسی و تعدادی کوزه و سفال قدیمی در آن دیده می ‏شود.بر دیـوار این نمایشگاه کوچک،عموماً اشعاری به خط فارسی و تاجیکی نصب کرده اند.خود تاجیک‏ ها خط فارسی را نمی ‏توانند بخوانند.

این هم نمایی دنج از روستای پنج‏رود که از این زاویه به کوهستان می‏رسد و دیگر هیچ.